کد مطلب:43165 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

تفسير فرازهاي بيست و هشتم تا سي و دوم خطبه صد و چهل و سوم نهج‎البلاغه كه درباره پناه بردن به خدا در شرايط سخت بيان شده چيست؟

«أَللّهُمَّ إِنّا خَرَجْنا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مالايَخْفي عَلَيْكَ حِينَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضايِقُ الْوَعْرَةُ، وَ أَجاءَتْنَا الْمقاحِطُ الْمُجْدِبَةُ، وَ أَعْيَتْنَا الْمَطالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ، وَ تَلاحَمَتْ عَلَيْنَا الْفِتَنُ الْمُسْتَصْعِبَةُ» [خداوندا، ما به سوي تو آمده‎ايم، از رويدادهايي شكوه داريم كه به مقام شامخ تو پوشيده نيست. پروردگارا به تو پناه آورده‎ايم از تنگناهاي سخت و دشوار و از بي‎باراني‎هايي كه خشكسالي به وجود آورده است و از حوادث بسيار سخت و ناگوار كه ما را ناتوان ساخته است، و از فتنه‎ها و آشوبهاي بسيار دشوار كه ما را به ستوه آورده است]
بارالها،
باد ما و بود ما از داد تست
هستي ما جمله از ايجاد تست

لذت هستي نمدي نيست را
عاشق خود كرده بودي نيست را

لذت انعام خود را وامگير
نقل و بادة جام خود را وامگير

وربگيري كيت جست و جو كند
نقش با نقّاش كي نيرو كند

منگر اندر ما و مكن در ما نظر
اندر اكرام و سخاي خود نگر

ما نبوديم و تقاضامان نبود
لطف تو ناگفتة ما مي‎شنود

(مولوي)
پروردگارا، هيچ حادثه و ذره‎اي در دستگاه هستي از علم تو پوشيده نيست، توئي عالم السّر و الخفيات. اگر دستور تو به دعا و نيايش نبود، ما تنها به اضطراب و تشويش در ناگواريها بسنده مي‎كرديم. تويي كه در دعا را به روي ما باز نموده فرموده‎اي «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ» غافر/60 [مرا بخوانيد تا دعاي شما را مستجاب كنم] تويي كه فرموده‎اي «وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنيِّ فَأِنِّي قَرِيبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الْدّاعِ إِذا دَعانِي» [و اگر بندگان من از تو بپرسند [به آنان بگو:] من به آنان نزديكم اجابت مي‎كنم دعاي كسي را زماني كه مرا بخواند] «إِلهِي عِلْمُكَ بِحالِيُ يُغْنِيكَ عَنْ مَقالِي» [خداوندا، علم تو به حال من، تو را از سخن من بي‎نياز مي‎كند.] با اينحال، گرايش و نيايش ما هنگامي به حال جدي مي‎رسد و موقعي جان ما را رهسپار كوي ربوبي مي‎كند كه همة دستگاه مغز و روان و دل و اعصاب ما به شدت هماهنگ گشته و با توليد يك ارادة جدي، حاجت خود را بخواهيم. خداوندا، اگر نمي‎دانيم چه گونه به بارگاه تو دعا كنيم. خود با كرم عام و لطف خاص خود دعا را براي ما تعليم فرما.
اي خداي پاك و بي‎انباز و يار
دست‎گير و جرم ما را درگذار

ياد ده ما را سخنهاي رقيق
كه ترا رحم آورد آن اي رفيق

اي دعا از تو اجابت هم ز تو
ايمني از تو مهابت هم ز تو

گر خطا گفتيم اصلاحش تو كن
مصلحي تو اي تو سلطان سخن

كيميا داري كه تبديلش كني
گرچه جوي خون بود نيلش كني

اين چنين ميناگريها كار تست
اين چنين اكسيرها ز اسرار تست

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 24
آية الله محمدتقي جعفري